Schade aan je auto hoort eigenlijk maar op één manier hersteld te worden: GOED!
Helaas is dit al enige tijd niet meer vanzelfsprekend. Op het moment dat je schade aan je auto hebt en je meldt deze bij je verzekeraar of leasemaatschappij, dan wordt je veelal gestuurd naar één van de “samenwerkende schadeherstelbedrijven”. Je ontkomt er niet aan als dan dit schadeherstelbedrijf kiest voor de gestuurde omzet in plaats van voor goed schadeherstel.

Leasemaatschappijen en verzekeraars komen al jaren weg met dit niet transparante verdienmodel.
Een verdienmodel over de rug van de onwetende consumenten, verzekerden en leasenemers (lessees), in de hand gewerkt door schadeketens. Tussenpersonen zijn vaak onbekend met dit extra verdienmodel gecreëerd voor verzekeraars op het moment van autoschade.

Schadeketens hebben al jaren maar één belang: “omzet naar binnen harken en dit tegen elke prijs.”
Het bestaansrecht van de schadeketens is al jaren afhankelijk van afspraken op gestuurde omzet van verzekeraars en leasemaatschappij; Ondanks als ze gaan tenderen vaak financiële injecties ontvangen van belanghebbenden. Want wil je als schadeketen tenderen bij bepaalde leasemaatschappijen, dan kan het zo maar zijn dat er eerst een fors bedrag gestort moet worden, alvorens je überhaupt mee mag doen. En het storten van dit forse bedrag geeft een keten nog steeds geen zekerheid. Het aantal schadeketens dat inschrijft x het te storten bedrag om überhaupt te mogen tenderen, is al een fiks extra financieel gewin voor deze leasemaatschappijen.

Schadeherstelbedrijven aangesloten bij deze schadeketens hebben zelf “dikke” meerjarige contracten getekend, waarbij jaarlijkse fee’s en onkosten betaald moeten worden, welke kunnen oplopen tot wel tienduizenden euro’s per schadebedrijf, vaak ook nog afhankelijk van de gefactureerde omzet. Deze schadebedrijven machtigen in dit contract vaak de schadeketen welke namens deze schadeherstelbedrijven de tariefafspraken vrij mag behartigen en bekrachtigen met verzekeraars en leasemaatschappijen.

Zonder gestuurde omzet hebben schadeketens geen bestaansrecht meer.
Om verzekerd te zijn van de gestuurde omzet van verzekeraars en leasemaatschappijen gaan de schadeketens steeds dieper en dieper om gegarandeerd te zijn van omzet voor hun leden, en dit tegen elke prijs. Immers zonder omzet hebben schadeketens geen bestaansrecht meer. Daarom worden steeds lagere uurtarieven, hogere kortingen, bonussen en steeds lagere schadelastgaranties afgesproken waar deze individuele schadeherstelbedrijven aan moeten voldoen. Deze schadeherstelbedrijven ontkomen er niet meer aan en leveren zelfs al jaren hun marges in.

"Gelooft u dat schadeherstelbedrijven zelf geld uit eigen portemonnee erbij leggen om uw auto goed te mogen repareren?!”

Doordat je als schadeherstel ondernemer uiteindelijk meer weggeeft als dat je zelf ontvangt, kan het niet anders als dat auto’s niet goed gerepareerd worden.

Daarom zijn deze afspraken niet in het belang van de verzekerden en leasenemers (lessees).
De onderdelen die dus eigenlijk vernieuwd behoren te worden, worden nu vaak tegen beter weten in alsnog hersteld, “klop hol stort vol”. Want als er schadelastgaranties zijn neergelegd van rond de duizend euro, hoe denkt u dat uw auto met een schade van pak en beet € 2.875,00 gerepareerd wordt?!

Daadwerkelijke schades worden niet meer goed vastgelegd.
Het gevolg is dat het dus niet meer draait om goed schadeherstel en het goed vastleggen van de daadwerkelijke schade. Het draait om zo goedkoop mogelijk inkopen door verzekeraars en leasemaatschappijen om een zo hoog mogelijk extra financieel gewin voor de stakeholders te behalen.      

Transparantie niet gewenst 
Uiteraard zijn deze individuele afspraken niet bekend bij het brede publiek omdat transparantie in dit geval niet gewenst is door verzekeraars en leasemaatschappijen. Hier gaat men ook voorbij aan de wettelijke zorgplicht. Maar daar binnenkort meer over.

Verzekeraars en “hun” experts verschuilen zich vaak achter de gecreëerde gemiddelde uurtarieven en schadebedragen van de afgelopen jaren door te roepen dat dit de nieuwe norm is. Ondanks dat deze gemiddelde via ABZ (Solera) aangeleverd al jaren het gemiddelde van het gemiddelde, van het gemiddelde zijn.

En de experts dan?
Zij doen wat hun “broodheer” opdraagt, want anders geen opdrachtgevers meer en ook geen werk. Maar steeds meer experts voelen zich net een “marionettenpop” omdat ze bijna niks meer zelf mogen bepalen.

Als expert krijg je van bepaalde opdrachtgevers mee dat je bij schadeherstelbedrijven welke een “gezond” uurtarief hanteren van boven de € 75,00 te melden dat dit tarief boven het gemiddelde is en dus niet marktconform.

Maar het gemiddelde van wat?! Wie bepaalt dat?!
De expert is dan genoodzaakt om het verschil inzichtelijk te maken voor de opdrachtgever en dit te rapporteren. Gaat een schadehersteller niet accoord en past hij de calculatie niet aan, dat zijn er zelfs verzekeraars die de schade niet meer uitkeren of minder uitkering. Onterecht worden verzekerden en consumenten met autoschade door dit éénzijdig handelen van verzekeraar niet alleen financieel gedupeerd, maar ze worden ook nog eens met schadeherstelbedrijven tegenover elkaar uitgespeeld. Terwijl de verzekeraar hier mijn inziens niet eerlijk handelt.

Brancheorganisaties horen de belangen van de leden te behartigen!
Het is jammer dat brancheorganisaties nog steeds de stakeholders proberen te bevredigen. Maar ook bepaalde consumentenorganisaties gaan hierin niet vrijuit. Zij stellen het belang van hun stakeholders en hun eigen financieel gewin boven het belang van automobilisten en consumenten. Ze slaan niet met de vuist op tafel en nemen geen duidelijke stelling in. In plaats van op te komen voor hun leden, wordt de kop in ’t zand gestoken of wordt er even de andere kant opgekeken omdat er grotere belangen spelen of ze worden onder druk gezet door machtige partijen! Angst overheerst.

Merk erkend schadeherstel is een wassen neus.
Een van de grootste verzekeraars is een paar jaar geleden begonnen met sturing op merkpolissen in samenspraak met importeurs. Maar heel dat merk erkend schadeherstel is een wassen neus. Het is niet meer als een marketingtool voor verzekeraars en dealerbedrijven. Ze houden dealerbedrijf voor dat ze meer omzet naar binnen halen. Meer omzet op nieuw te verkopen originele onderdelen, meer klantcontact, en daardoor de kans om de klant weer aan je bedrijf te binden voor onderhoud. Maar tegen welke prijs? Maar daar binnenkort meer over.

Uitkomst monitoren op KPI’s betekent veelal behoud omzet sturing of auto niet goed herstellen.
Schadeherstelbedrijven in de sturing, bepalen bijna niks meer zelf. Alles wordt gemonitord en gestuurd door de schadeketens en de grote opdrachtgevers op KPI’s.
Het monitoren van deze KPI’s leveren geen toegevoegde waarde aan goed schadeherstel. Deze KPI’s leveren angst op en schadeherstelbedrijven moeten keuzes maken; behoud van de omzet uit sturing of uw auto niet goed herstellen.

Onbekend verdienmodel door en voor verzekeraars en leasemaatschappijen.
Het is een onbekend verdienmodel bij leasenemers, verzekerden, maar ook bij tussenpersonen, gecreëerd door en voor verzekeraars en leasemaatschappijen waarbij consumenten, verzekerden en leasenemers ongemerkt “de melkkoe” zijn op het moment van autoschade.
Zonder dat zij zich ervan bewust zijn is de kans groot dat zij rijden in een niet goed herstelde auto. Want deze fors lagere uurtarieven, kortingen, bonussen en afgesproken lage schadelastgaranties moeten ergens vandaan komen.

Het draait allemaal om geld en niet meer hoe de auto uiteindelijk gerepareerd wordt.

“Weet jij waar mogelijk gesneden is bij schadeherstel aan jouw auto?“